ازليت خداوند، غالب ا به يکي از دو معناي زمان مندي (جاودانگي در زمان) يا بي زماني (فرازمان بودن خداوند) تفسير شده است. در دوره معاصر، ويليام کريگ كوشيده است تا به نوعي ميان اين دو معناي رايج از ازليت خدا (بي زماني و زمان مندي) جمع كند. در نظر وي، خداوند بدون خلقت، بي زمان است؛ اما پس از خلقت، به دليل صدق نسبت واقعي خدا با جهان زماني و نيز علم او به حوادث زماني، زمان مند مي شود. نظريه کريگ در باب ازليت الهي، بر مباني متافيزيكي خاصي استوار است: مانند اين كه اختیار ابدی و ازلی انسان
تفاوت نگاه نیچه، هایدگر و افلاطون به منشاء نیست‌انگاری
ویلیام لین کریگ و ازلیت خداوند
زمان ,بي ,زماني ,ازليت ,خداوند ,خدا ,زمان مندي ,بي زماني ,دو معناي ,زماني و ,و نيز
درباره این سایت